Szabla francuska, w typie szabel orientalnych - arabskich i tureckich

stal, brąz i mosiądz złocony, róg; grawerunki; dł. głowni 85 cm, krzywizna ca 5 cm, dł. całk. 98 cm.
Francja, przełom XVIII i XIX w. (w typie orientalnym po kampanii Napoleona w Egipcie).
Głownia stalowa, miernie krzywa, kuta w klin, zakończona tzw. „pandurspitzem”, z wyoblonym grzbietem i grawerunkami w partii zastawy na obu płazach - z motywem panopliów, półksiężyca i słońca. U góry pod jelcem grawerunek z głową Turka na tle namiotu.
Jelec krzyżowy, karabelowy, złocony, z buławkami na końcach ramion.
Rękojeść w okładzinach rogowych, pięciokrotnie nitowana; listwa kryjąca spojenia okładzin złocona, dekorowana motywem rombów. Głowica ptasia, z otworem - „okiem” na temblak.
Lit.: "Les sabres portes L’armee française", s. 60.