Heliograwiura barwna, papier welinowy Arches France ze znakiem wodnym o wysokiej gramaturze; 23 x 31 (odcisk płyty), 28 x 38 (arkusz), numerowana ołówkiem 126/300, sygn. z płyty pod kompozycją „Kandinsky”, sucha pieczęć wydawcy l.d. : litera K otoczona słowami „EDITION LIMITED CERTIFIED ARTS USA EUROPE SINCE 1998”
Heliograwiura rozpowszechniona w XIX wieku została wyparta później przez rotograwiurę, gdyż heliograwiura jest metodą drogą i bardzo czasochłonną. Obecnie bywa używana w grafice artystycznej. Płyty otrzymane metodą heliograwiury można uzupełniać innymi metodami technik druku wklęsłego. Sporadycznie używa się tej techniki także przy reprodukcji dzieł sztuki, gdy trzeba stworzyć niewielką liczbę kopii o bardzo wysokiej jakości
„Czarny i fioletowy” - obraz Wassily Kandinsky to arcydzieło sztuki abstrakcyjnej, które urzeka miłośników sztuki od czasu jej stworzenia w 1923 roku. Obraz znajduje się w zbiorach Solomon R. Guggenheim Museum w Nowym Jorku.
Skład „Czarnego i fioletowego” jest mieszaniną geometrycznych kształtów i zakrzywionych linii, które są splecione w celu stworzenia uczucia ruchu i głębokości, do stworzenia odczucia napięcia i równowagi.
Czarny kolor w twórczości Kandinsky'ego często symbolizował tajemnicę, nieznane, a czasem także negatywne emocje lub siły. Kandinsky postrzegał czerń jako kolor końca, ciszy i bezruchu, ale także jako potencjalne źródło nowego początku. Fioletowy, będący połączeniem niebieskiego i czerwonego, symbolizował dla Kandinsky'ego duchowość i mistycyzm. Kandinsky przypisywał fioletowej barwie cechy introspekcji, melancholii i medytacji. Fioletowy był dla niego kolorem kontemplacji i duchowego poszukiwania.
Kandinsky był głęboko zainspirowany muzyką, zwłaszcza twórczością kompozytorów takich jak Arnold Schönberg. Jego teoria synestezji, w której różne zmysły wzajemnie się przenikają, była kluczowa w jego podejściu do malarstwa. Uważał, że kolory mogą wywoływać emocje podobne do tych, jakie daje muzyka, i że kompozycja malarska może naśladować strukturę muzyczną.
Kandinsky stworzył tę pracę w okresie swojego życia, w którym doświadczył teorii koloru i duchowości. Uważał, że kolory mają moc emocjonalną i duchową i że można je wykorzystać do stworzenia związku między artystą a widzem.
