Kraków, teka 10
drzeworytów
oprawa wydawnicza w formie albumu, 41 x 36 cm, drzeworyty na tincie,
każdy sygnowany ołówkiem przez autora, na stronie tytułowej dedykacja autora z
1960 r,
na stronie przedtytułowej ex libris w drzeworycie z miejscem na wpisanie
właściciela,
dodatkowo zawiera w drzeworycie ręką
autora spis prac: 1.Kościół mariacki, 2.Barbakan, 3. Wawel – wieże katedry,
4. Wawel - kaplica zygmuntowska, 5. Wawel – dziedziniec zamkowy, 6. Kościół św.
Idziego – Wawel, 7. Dziedziniec Collegium Maius, 8. Ołtarz Wita Stwosza, 9.Portal
z XVIII w. ul. Św. Jana 20, 10. Kościół św. Barbary „Ogrójec”.
Stanisław Raczyński urodził się w 1903 roku w
Wadowicach, zmarł w 1982 roku w Krakowie. Studiował malarstwo na Akademii Sztuk
Pięknych w Krakowie u T. Axentowicza, W. Weissa i Jana Wojnarskiego. Dyplom
obronił w 1926 roku. W latach 1927-1928 pracował jako w scenograf w Teatrze
Popularnym w Krakowie, a przez następna dwa lata w Teatrze Wielkim w Poznaniu.
W 1930 roku wyjechał do Paryża na stypendium Ministerstwa Wyznań Religijnych i
Oświecenia Publicznego. Naukę uzupełniał jeszcze we Włoszech. Artysta zajmował
się grafiką, reklamą i ilustracją. Wykonał m.in. ilustracje do Procesu Franza Kafki i Życia Gargantui i Pantagruela Françoisa Rabelaisa.
Wydał też dwie teki drzeworytów z przedstawieniami zabytków polskiej
architektury.
Stanisław Raczyński wykonywał głównie
drzeworyty, pozostawał pod silnym wpływem Władysława Skoczylasa. Często
podejmował tematykę wiejską oraz góralską, przedstawiając sytuacyjne portrety
Górali lub wielofigurowe sceny rodzajowe. Często ukazywał również wspomniane
już widoki architektury, rzadziej wizerunki kobiece i tematy religijne. Grafiki
artysty cechują się dekoracyjną stylizacją.
