Głownia szabli stalowa z widocznymi bruzdami, zbroczami po obu stronach, przy grzbiecie klingi widoczna głęboka strudzina. Pióro głowni obusieczne. Trzon rękojeści drewniany wykonany z drewna bukowego, jelec mosiężny, krzyżowy zakończony owalnym otworem na temblak. Wąsy o kształcie trapezoidalnym z widocznym łączeniem. Jelec wykonany pod kątem prostym łączący się z głowicą. Głowica z mosiężnym kapturkiem z śrubą mocującą do trzpienia głowni.
Na grzbiecie głowni widoczne oznaczenia, najprawdopodobniej rzeczoznawcy cywilnego Tadeusza Książnickiego k/2 w owalu, oraz numer szabli C 4392. Na głowni po stronie zewnętrznej widoczne oznaczenie wzoru S.wz.34., po przeciwległej stronie głowni wybita sygnatura producenta H . LUDWIKÓW/KIELCE.
Szabla wz. 34 to najbardziej rozpoznawalna szabla Wojska Polskiego z okresu międzywojnia.
Stan ogólny głowni i rękojeści widoczny na zdjęciach.
Widoczne uszkodzenia i naprawa klingi.
Długość całkowita; 96.3cm. (około)
Długość głowni; 82.8cm (około)
Szerokość klingi; 3.4cm (około)
