Richard Jeranian (1921-2019), Bez tytułu
Druk na papierze, 79 x 60 cm (w ramie).
Sygnowany w prawym dolnym rogu, numerowany 99/100 w lewym dolnym rogu.
*
Richard Jeranian - ormiański malarz, rysownik, litograf, działający we Francji. Urodził się 17 lipca 1921 r. w Sebaste (wówczas Imperium Ottomańskie), zmarł 10 października 2019 r. w Paryżu. Jego rodzina wyjechała z Turcji w 1930 r. i zamieszkała najpierw w obozie dla uchodźców w Marsylii, potem w Pont Saint Esprit, gdzie jego ojciec - profesor literatury - znalazł zatrudnienie w fabryce płytek ceramicznych.
Talent Richarda objawił się wcześnie i już jako nastolatek stawiał pierwsze kroki w świecie malarstwa, wspierany przez malarza Sarkissiana, sąsiada rodziny. Później podjął studia na Akademii sztuk pięknych w Marsylii, gdzie nieodmiennie inspirowały go krajobrazy Prowansji. Jednak rozwój jego kariery przerywa wojna. Richard, odpowiedzialny za rodzinę - jego bracia zostali wysłani na front - podejmuje pracę w warsztacie samochodowym. Obserwuje prześladowania - których doświadczył już we wczesnych latach dziecinnych jako Ormiańczyk w Turcji - i dramaty. Ostatecznie, pod koniec 1944 r. zostaje zmobilizowany w szeregach Sił Powietrznych, będąc jeszcze bezpaństwowcem. Zostaje wysłany do Algieru, potem do Fezu w Maroku; pozostanie tam do 1946 r. To zarazem początek jego rozlicznych podróży po całym świecie.
W 1947 r. wraca do Paryż, gdzie poznaje Alice Kavoukdżian, młodą Ormiankę, której rodzina pochodziła ze Stambułu i była spokrewniona z wielkim poetą Zahradem. Dwa lata później biorą ślub, a Alice przez resztę życia będzie jego muzą. To także ona, obdarzona bystrym zmysłem artystycznym, zachęciła go do pierwszych wystaw w galeriach.
W latach 50. artysta wiele podróżuje, zwłaszcza do Iranu i Libanu, które staną się dla niego furtką do wielkiej kariery, ale mają też ogromny wpływ na jego twórczość. Dzięki swoim wystawom w pierwszych galeriach Bejrutu, Jéranian bardzo szybko stał się pionierem malarstwa libańskiego, do tego stopnia, że uznawano go za artystę libańskiego. Zaprzyjaźnił się z malarzami młodego pokolenia, utrzymywał także bliskie stosunki z prezydentami Republiki Libanu Charlesem Hélou i Fouhadem Chéhabem.
Podobny sukces odniósł w Iranie, gdzie wystawiał w galeriach Teheranu. Został nawet protegowanym cesarzowej Iranu.
Odbywał również liczne podróże do rodzinnej Armenii, stając się tym samym łącznikiem między Armenią, Iranem, Libanem a Francją.
Za swoją twórczość, w której mieszają się różne wpływy, otrzymał wiele nagród i odznaczeń. Jego dzieła są częścią kolekcji prywatnych i państwowych, w tym stałych ekspozycji m.in. w Muzeum Puszkina w Moskwie oraz Narodowej Galerii Sztuki Armenii.