Ikona - Welon Matki Boskiej - Pokrow

tempera na desce; 40, x 33 cm.
Rosja Zachodnia, Niewiańsk?; 1 poł. XIX w.
Ikona dwustrefowa, ujęta w ramy architektoniczne; zwieńczenie z kopułami cerkiewnymi, niżej w tympanonie - postać Chrystusa i para aniołów podtrzymujących rozwiniętą wstęgę. Strefa górna - liturgia niebiańska, z centralnym wyobrażeniem Matki Boskiej unoszącej gestem orantki długi welon- symbol boskiej opieki, w otoczeniu licznie zgromadzonych świętych. Strefa dolna jest odniesieniem do liturgii ziemskiej, z postacią Romana Pieśniarza - Melodosa, poety, twórcy - wg tradycji - hymnu „Dziewica rodzi Przedwiecznego”. Bordiura wąska, ugrowa, z pasami czerwieni i zieleni wzdłuż krawędzi.