GÓRNY ŚLĄSK - PLEBISCYTY. Zestaw trzech map (z opisami w trzech jęz.: niem., ang., franc.) i broszury stanowiącej do nich komentarz; niemiecki materiał propagandowy dowodzący tezy o niemieckim prawie do zachowania całości Górnego Śląska.

GÓRNY ŚLĄSK – PLEBISCYTY. Zestaw trzech map (z opisami w trzech jęz.: niem., ang., franc.) i broszury stanowiącej do nich komentarz; niemiecki materiał propagandowy dowodzący tezy o niemieckim prawie do zachowania całości Górnego Śląska po plebiscycie z 20 marca 1921; wyd. Verlag von M.& H. Marcus, Breslau 1921; autor to Wilhelm Volz (1870-1958) niemiecki geograf i geolog, profesor Uniwersytetu Wrocławskiego, członek Towarzystwa Geograficznego w Oxfordzie. Mapy w stanie bdb., oprawa miękka, broszurowa (pęknięty grzbieg, naddarcia krawędzi), 12 str. + 3 mapy, wymiary: 215x280 mm. Die völkische Struktur Oberschlesiens. In drei Karten…

I mapa pokazuje rozkład głosów niemieckich i polskich w plebiscycie; to kartodiagram według gmin z liczbą głosujących zaznaczoną diagramami kołowymi, ich kolor oznacza udział głosów niemieckich (objaśnia je legenda na dole), nadto na mapie zaznaczono lasy i drogi, skala 1 : 200 000; st. bdb, składana; wym. ok. 675x105 mm. II mapa pokazuje geograficzne przesłanki rozmieszczenia Niemców i Polaków na terytorium plebiscytowym; to kartodiagram według gmin z liczbą głosujących zaznaczoną diagramami kołowymi, ich kolor oznacza udział głosów za Niemcami (75-84, 85-100% głosów) bądź Polską (75-84, 85-100%), legenda na dole, nadto na mapie zaznaczono lasy i drogi, skala 1 : 200 000; st. bdb, składana; wym. ok. 660x105 mm. III mapa pokazuje rozmieszczenie polskojęzycznych Górnoślązaków, którzy głosowali na Niemcy; to kartodiagram według gmin z liczbą głosujących zaznaczoną diagramami kołowymi, ich kolor oznacza udział głosów ludności mówiącej po polsku głosującej za Niemcami; legenda na dole, nadto na mapie zaznaczono lasy i drogi, skala 1 : 200 000; st. bdb, składana; wym. ok. 655x105 mm.

Broszura powstała już po plebiscycie górnośląskim, ale przed ostateczną decyzją w sprawie podziału terytorium plebiscytowego. Napisana po niemiecku jest jednak w swojej argumentacji skierowana także do opinii publicznej krajów Ententy. Świadczy o tym już część wstępna, w której autor dowodzi, że nie można sprawy Górnego Śląska zestawiać z Alzacją i Lotaryngią, ponieważ to kraina położona pomiędzy dwoma krajami o wysokiej kulturze. W jego opinii nawet jeśli można mówić polskiej kulturze, to Górnoślązacy nie mają z nią nic wspólnego. Stara się następnie podważyć polską argumentację odwołującą się m. in. do urzędowych niemieckich statystyk ludności, zwłaszcza z 1910 r.