Wilno 1876. Nakładem i drukiem Józefa Zawadzkiego. Pisma Ignacego Chodźki, tom V. 11,5x18 cm, str. 247,
twarda oprawa introligatorska, płótno z naklejoną okładką broszurową na licu. Stan bardzo dobry (pojedyncze minimalne przybrudzenia, tylna okładka broszurowa naklejona na odwrocie str. ze spisem treści).
Powieść historyczna osnuta wokół życia mieszkańców XVIII i XIX-wiecznych dworków na Antokolu (lewobrzeżna dzielnica administracyjna Wilna).
"Znikły już z ulic i nazwań miastowych Dworki, któremi niedawno przedmieścia miast większych, i niektóre mniejsze miasteczka gęsto zabudowano. Były to zwykle mierniejszej szlachty na starość schronienia, i jej cnót i obyczajów przybytki. Stare małżeństwa zdawszy gospodarkę dzieciom, skupowały sobie dworki w mieście, i spokojnie przy chwale Boskiej pędziły wiek podeszły; karmiąc najczęściej jeszcze, i opatrując wnuków, chodzących tamże do szkoły. Nie jedna ciepła i podstarzała wdówka, dostawszy od nieboszczyka męża dworek na Antokolu, czy pod Zielonym mostem na dożywocie; uciekła doń z gotówką od pasierzbów, wychowując także przy sobie, ze dwie siostrzeniczki lub synowiczki, z któremi nie opuszczała festów w każdym kościele, i dla których gdy podrosły i wyładniały, sprawując wieczorynki i wabiąc Mościpanów, sama podróżowawszy się trochę, młodsze swoje przypominała latka." [fragment]