DUNIN-KARWICKI STANISŁAW - PAŁAC ŁAZIENKOWSKI W WARSZAWIE. 12 rycin w tekście. Z przedmową Mieczysława Tretera. Z francuskiego oryginału przełożył Włodzimierz Topoliński.
KSIĄŻNICA-ATLAS, LWÓW/WARSZAWA 1930r., str. 65, [2], ilustr. w tekście; 18cm.
OPRAWA MIĘKKA WYDAWNICZA.
STAN Dobry, pieczątki biblioteczne
Karwicki Józef Dunin, pseud. Józef Włast, Józef z Mizocza, krypt. J. K., J. W. (1833—1910), - pisarz, autor pamiętników. Ur. w Mizoczu na Wołyniu, był synem Kazimierza i Klementyny z Rzyszczewskich.
Rozległe swe wiadomości o ludziach i miejscowościach, uzupełniane studiowaniem dokumentów w zasobnym archiwum rodzinnym i w innych wołyńskich oraz z przekazów ustnych, wykorzystywał spisując urywki wspomnień, szkice historyczne i obyczajowe, które najpierw ogłaszał w czasopismach („Gazeta Lwowska", „Przewodnik Naukowo-Literacki", „Kłosy", „Biblioteka Warszawska"), podpisując je także pseudonimami lub kryptonimami. Poszczególne prace, przedrukowywane, niekiedy przerabiane i uzupełniane, weszły potem w skład osobno wydanych tomów. K. opracował też obszerne pamiętniki, główne źródło do jego biografii. Był autorem dzieł: Szkice obyczajowe i historyczne (W. 1882), Wędrówka od źródeł do ujścia Horynia (Kr. 1891), Jak to in illo tempore bywało. Kartka z drugiej połowy XVIII w., wyjęta z papierów familijnych domu Dunin-Karwickich (Kr. 1896), Opowiadania historyczne z dziejów okolicy Słuczy i jej dopływów (Kr. 1897), Wspomnienia Wołyniaka (Lw. 1897), Opowiadania historyczne (Lw. 1898), Ze starego autoramentu. Typy i obrazki wołyńskie (W. 1899, toż S. 2., W. 1900), Z zamglonej i niedawno minionej przeszłości. Wołyńskie opowiadania historyczne (W. 1901), Z moich wspomnień. Wstęp. Lata dziecięce i młodzieńcze (W, 1903, przedruk z: Wspomnienia Wołyniaka), Z moich wspomnień (W. 1901—4 I—IV). Wszystkie prace K-ego łączą się tematyką z dziełami o charakterze wyraźnie autobiograficznym. Wspomnieniami objął K. okres od wczesnego dzieciństwa po r. 1903, chociaż nie przestrzegał ściśle kolejności chronologicznej, a tok opowiadania przerywał często dygresjami historycznymi. Źródło: PSB, T.12