Książka stanowi opracowanie poglądów estetycznych Carla Gustava Junga -
twórcy oryginalnej koncepcji psychoanalitycznej. Autor zwraca uwagę na
jungowską koncepcję symbolu, którego funkcją jest pośredniczenie między
świadomością a nieświadomością, co wyróżnia go od znaku. W związku z tym
Jung przeprowadza podział twórczości artystycznej na symptomatyczną
(operującą znakami) oraz na wizjonerską (operującą symbolami), a co za
tym idzie wywodzącą się z nieświadomości zbiorowej. Wprowadzenie pojęcia
nieświadomości zbiorowej zmusza autora do przeanalizowania relacji
pomiędzy podmiotem i przedmiotem na gruncie psychologii analitycznej.
Trudność polega na tym, iż w psychologii badany przedmiot jest
jednocześnie podmiotem.
Dopiero w takim kontekście można w pełni zrozumieć
jungowską typologię (podział ludzi na introwertyków i
ekstrawertyków), których określa stosunek do przedmiotu. W tym miejscu
autor porównuje koncepcję jungowską z podobnymi podziałami, na przykład
bierze pod uwagę rozróżnienia Nietzschego, Schillera i Jamesa. Jungowska
koncepcja interpretacji koncentruje się na symbolu, gdzie bardzo ważne
miejsce przysługuje czynnikowi emocjonalnemu. Kończąc swoją analizę
Warmiński zastanawia się nad statusem refleksji Junga nad sztuką. Oddala
zarzut psychologizmu, przyznając jungowskiej interpretacji wiele
walorów filozoficznych. Najważniejsze z nich, to zwrócenie uwagi na
podobieństwa ludzkiego doświadczenia niezależnie od warunków
czasoprzestrzennych, a także docenienie roli symbolu. Podsumowując:
streszczona książka spodoba się przede wszystkim osobom znającym
podstawy psychologii Junga.
Wydawca: Universitas, 1999.
Format 205 x 140 mm, 174 s.
Egzemplarz w bardzo dobrym stanie (minimalne otarcia krawędzi). UNIKAT.