Fenomenem walki Polaków o niepodległość był wysiłek zbrojny na prawie wszystkich frontach drugiej wojny światowej. Takim fenomenem na skalę światową była także działalność Polskiego Rządu na Uchodźstwie oraz działania podejmowane w okupowanym kraju. Jedną z form tej działalności był wysiłek włożony w wychowanie młodego pokolenia Polaków, którego umiejętności i wiedza służyłyby niepodległej ojczyźnie. W kraju rozwijało się tajne nauczanie na wszystkich poziomach edukacji. Poza granicami, wszędzie tam, gdzie tylko było to możliwe - w Europie, w Azji, w Afryce - powstawały szkoły polskie, pozostające głównie pod opieką Wojska Polskiego. Tak było również w Szwajcarii. W czerwcu 2002 r. minęło sześćdziesiąt dwa lata od chwili, gdy 2 Dywizja Strzelców Pieszych przekroczyła granicę szwajcarską, w zwartych oddziałach, z bronią i ekwipunkiem, jako jednostka, która stawiała opór, poniosła straty, ale nie została przez wroga pokonana. Dywizja w zasadniczy sposób różniła się od Francuzów, którzy rzucali broń i rozbiegali się w nieładzie. Wzbudzało to w żołnierzach polskich poczucie pewnej wyższości i dumy. Na uwagę zasługuje też stosunek ludności szwajcarskiej, witającej naszych żołnierzy nieomal jak własne wojsko, wracające ze zwycięskiej kampanii.
2 tomy
Wydawnictwo: Departament Społeczno-Wychowawczy MON, Dom Wojska Polskiego, 2002
Format: 240 x 170 mm, 424, 510s.
Oprawa twarda, stan bardzo dobry
Liczne ilustracje w tekście.
Rzadkość na rynku wydawniczym.