Igor Mitoraj, PERSEUSZ, 1988

48,0 x 26,5cm - brąz patynowany, trawertyn sygn. p.d.: MITORAJ

na odwr. u dołu wybity nakład 0462/1000. HC

Rzeźbie towarzyszy certyfikat z 1988 r. dla egzemplarza: N o C 0462/1000, sygnowany przez artystę.

Rzeźba reprodukowana:

– Igor Mitoraj. Sculpture [wyd.] Art-Objet, Paris 1988, s. 139.

♣ do wylicytowanej ceny oprócz innych kosztów zostanie doliczona opłata wynikająca z prawa twórcy i jego spadkobierców do otrzymania wynagrodzenia zgodnie z Ustawą z dnia 4 lutego 1994 roku - o prawie autorskim i prawach pokrewnych (droit de suite).

 

Igor Mitoraj (ur. Oederan, Niemcy 26 III 1944, Paryż, 06 X 2014) ukończył liceum plastyczne w Bielsku-Białej, następnie studiował malarstwo w ASP w Krakowie, m.in. u Tadeusza Kantora (1967-1968). W 1968 wyjechał z Polski. Przez kolejne dwa lata kontynuował studia w Ecole Nationale des Beaux-Arts w Paryżu. W połowie lat 70. poświęcił się rzeźbie, tworząc zrazu kameralne głowy, torsy itp. w charakterystycznych zawojach czy bandażach. Pokazał je na pierwszej wystawie indywidualnej w 1976 w Paryżu, która przyniosła mu sukces u publiczności i marszandów. Dalsze lata swej kariery artysta dzieli między Paryż i okolice Carrary we Włoszech. Pracuje w klasycznych technikach (rzeźba w kamieniu i brązie), tworząc zarówno rzeźbę kameralną, jak monumentalną. W swej sztuce odwołuje się do tradycji antyku, traktując jego spuściznę jako relikty złotego wieku kultury i wiecznotrwałe wzory. Wyrazem tej świadomości jest nie tylko wybór rzeźby jako głównego środka wyrazu (poza nią artysta wykonuje tylko rysunki), ale też nawiązywanie do kanonu piękna i dążenie do harmonii w tematyce i opracowaniu rzeźb, wreszcie - dbałość o warsztat i czysto techniczną doskonałość prac. Artystę, znanego i cenionego za granicą, w Polsce przypomniała wystawa „Jesteśmy“ w 1990, po której przyszły dalsze prezentacje indywidualne i na wystawach zbiorowych, jak „Ars Erotica“ w warszawskim i „To lubię“ w krakowskim Muzeum Narodowym (1994 i 1996).