Życie Michała Wysockiego od najmłodszych lat jest związane z rzeźbiarstwem. Dorastał w otoczeniu powstających rzeźb ojca w pracowni położonej na podwórku ich domu we Wrocławiu. Lata spędzone na zabawie w pracowni zaowocowały tym, iż wybór drogi życiowej wydał się jasny. Ojciec Michała, Stanisław jest uznanym Artystą Rzeźbiarzem, którego prace są rozpoznawalne i doceniane w kraju i za granicą.
Życie we Wrocławiu, mieście położonym nad Odrą, umożliwiło rozwój pasji żeglarskiej. Kariera sportowa była szkołą tego, iż aby osiągnąć sukces, trzeba wcześniej ponieść wiele porażek, ale jednocześnie, konsekwentnie dążyć do celu. Największym sportowym sukcesem Michała było zdobycie Mistrzostwa Polski w olimpijskiej klasie 470 w 2017 roku. Sportowa pasja stała się główną inspiracją, podczas poszukiwania i tworzenia prac na wymianie studenckiej w Walencji oraz na Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu, którą ukończył w 2009 roku. Zaprezentowany cykl prac dyplomowych pod tytułem „Esencja” we Wrocławskiej galerii BWA przedstawiał formy inspirowane energią wiatru, ruchem i siłami natury.
Udział w konkursach rzeźbiarskich przyniósł wiele wyróżnień. Najistotniejszym było otrzymanie nagrody w konkursie na pomnik „Pomordowanych Profesorów Lwowskich” we Lwowie. Prace nad rekonstrukcją pomników Josepha von Eichendorffa i R. H. Gopperta we wrocławskim Ogrodzie Botanicznym dały możliwość zmierzenia się z kunsztem dawnych mistrzów. Michał wraz z ojcem Stanisławem wykonali pomniki papieża Jana Pawła II na wrocławskim Psim Polu i w Straszynie, kilka tablic pamiątkowych m.in. reżysera Jerzego Hasa oraz rzeźbę „Orfeusz” znajdującą się przed Muzeum Teatru na Placu Wolności we Wrocławiu, która jest nawiązaniem do przeszłości Wrocławia i twórczości Theodora von Gosena i jego syna Marcusa.
Najistotniejszym zadaniem wynikającym z przeświadczenia, iż nie ma rzeczy niemożliwych do wykonania w pracowni Wysockich, było zaangażowanie się w tworzenie Makiet dotykowych dla osób niewidomych oraz słabowidzących w ramach projektu „Zobaczyć Świat Rękoma”. Począwszy od pierwszej wykonanej pracy „Gdańskiej Bazyliki Mariackiej” poprzez „Żuraw Gdański”, „Ratusz Gdański”, „Pomnik Poległych Stoczniowców”, „ORP Błyskawica”, „MS Batory”, „Zamek Książąt Pomorskich” i „SV Dar Pomorza”, każda kolejna wykonana w brązie miniatura przynosiła rozwój technologii i umiejętności od fizycznej pracy w materiale do przeniesienia modelowania do świata wirtualnego, technologii druku 3D i opracowania własnej metody odlewniczej. Miniatury te uważane są przez wielu za jedne z najlepiej wykonanych i najbardziej dokładnych pierwowzorom.
Dziś, w pracowni położonej w centrum Wrocławia na wyspie pomiędzy dwoma kanałami odry, ścierają się dwa podejścia do tworzenia rzeźby, jedno Stanisława - klasycznej pracy w glinie przed wykonaniem odlewu w brązie oraz Michała - kreowania formy w świecie wirtualnym dającym niemal nieograniczone możliwości. Często prezentują wykonane prace na wspólnych wystawach takich jak (wystawa w galerii Zapiecek 2010 r. Warszawa, Targi Sztuki Warszawa 2010 r., wystawa w Muzeum Miejskim w Kralikach 2011 r., wystawa w Muzeum Powozów w Galowicach 2013 r., wystawa w Haus Schlesien w Konigswinter 2015 r.). Prace można również obejrzeć m.in. na ekspozycjach w takich miejscach jak galeria Platon we Wrocławiu czy Galeria Kersten w Krakowie.
