Wymiary: 60,5 x 46,5 cm
sygnowany i datowany l.d.: 'EOKVŃ.1938.' [litera E wpisana w O]
opisany na krośnie malarskim: 'N 42 „Villa Torquato Tasso”', '3' oraz notatka ramiarska: '562 (...) Nowa | (trudno czytelnie)'
Pochodzenie
kolekcja prywatna, Warszawa
Wystawiany
Wystawa zbiorowa prac Edwarda Okunia, Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych, Warszawa, styczeń-luty 1939
Literatura
Małgorzata Biernacka, Literatura - symbol - natura. Twórczość Edwarda Okunia wobec Młodej Polski i symbolizmu europejskiego, Warszawa 2004, s. 317, poz. II/521 (obrazy zaginione)
Przewodnik 138. Wystawa zbiorowa prac Edwarda Okunia, Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie, Warszawa 1939, s. 8, nr kat. 80
Biogram
Artystyczną edukację rozpoczął w latach 1890 - 91 w warszawskiej Klasie Rysunkowej Wojciecha Gersona. W latach 1891-1893 kształcił się w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych w pracowniach I. Jabłońskiego, W. Łuszczkiewicza, F. Cynka i J. Unierzyskiego. W 1893 r. kontynuował naukę w Monachium, w prywatnych szkołach Stanisława Grocholskiego i Antona Ažbégo. W 1894 r. wyjechał do Paryża, gdzie studiował w Académie Julian w pracowniach B. Constanta, R. Collina oraz J. - P. Laurensa. W 1897 r. powrócił do Monachium, by doskonalić swe malarskie umiejętności w szkole S. Hollósy'ego. W 1898 r. osiadł we Włoszech, które stały się jego artystyczną ojczyzną na ponad dwadzieścia lat; mieszkał w Rzymie skąd wyjeżdżał do Anticoli Corrado, Sorrento, Amalfi i na Capri, odwiedzał Wenecję, Padwę, Rawennę, Florencję i Sienę. W latach 1901-1907 współpracował jako ilustrator z warszawskim czasopismem artystyczno-literackim "Chimera"; od 1906 zdobił rysunkami łamy monachijskiego pisma "Jugend". Od 1908 r. należał do ugrupowania "Odłam". W 1921 r. osiedlił się ponownie w Warszawie, skąd odbywał podróże do Włoch i na południe Europy. Od 1930 r. wykładał w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych im. W. Gersona. Ulubionymi tematami malarstwa Okunia były pejzaże - zwłaszcza z Włoch, portrety i kompozycje fantastyczne i alegoryczne.
