Wymiary: 39 x 56 cm
sygnowany i datowany p.d.: 'W. Wodzinowski | 1905.'
Biogram
Wincenty Wodzinowski ukończył warszawską Szkołę Rysunkową, krakowską Szkołę Sztuk Pięknych oraz Akademię Monachijską. W 1892 roku powrócił do kraju i osiadł pod Krakowem, w Swoszowicach. Jego twórczość w pełni dała wyraz fascynacji wsią i życiem z nią związanym. Malarski dorobek Wodzinowskiego zdominowały folklorystyczne sceny rodzajowe, malowane swobodnie z charakterystycznym
dynamizmem i żywiołowością, przesiąknięte radością życia. Tworzył on również pejzaże i portrety. Do około 1900 roku malował głównie wielkoformatowe, rozbudowane kompozycje wielofiguralne, a jego głównym odbiorcą w owym czasie był hrabia Ignacy Korwin-Milewski. Jako wiodący fundator artysty skupował jego dzieła, umieszczając je w swoim prywatnym muzeum na Wyspie św. Katarzyny na Adriatyku. Wodzinowski obok Ludwika Stasiaka, Włodzimierza Tetmajera, Kacpra Żelechowskiego i Stanisława Radziejowskiego zaliczany jest do tzw. "piątki chłopomanów" nieformalnego ugrupowania twórców zafascynowanych życiem i barwnością polskiej wsi.
