Anna Lenkiewicz, z cyklu "Zabawki mojego syna" szkic do rzeźby (2022)

pastel, tusz, akryl/ tektura 90 x 60 cm

Anna Lenkiewicz: Studiowała malarstwo w Harrow School of Art. W Londynie i w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Uprawia malarstwo oraz rzeźbę kameralną.
Dyplom uzyskała w pracowni prof. W. Sadleya i prof. K. Studnickiej.
Jej prace prezentowane były na licznych wystawach w kraju i za granicą m.in. w Belgii i w Szwecji.

Tak krytycy sztuki opisują jej malarstwo:

„(…) Anna Lenkiewicz to idealistka, mająca wiarę w formę i język materii malarskiej - tradycyjna i profesjonalna w warsztacie, ale rewolucyjna i bezkompromisowa w swojej szczerości i wierze w uniwersalizm jak XX-wieczna awangarda. Artystka w cyklach obrazów Pejzaży syntetycznych oraz Martwych natur syntetycznych daje odpowiedź na przeciążenie intelektualne współczesnej sztuki. Artystka odpowiada minimalizmem, w którym w zasadzie brak podmiotu i przedmiotu, a działa na nas forma, operując na najbardziej fizycznym poziomie -jak haust powietrza (…)”
Julia Siemińska

„ (…) Analizuje także strukturę materii ziemi, jej przygaszone, na brązach, szarościach, beżach i ugrach oparte kolory, powierzchnie kamieniste i piaszczyste, równoległe rytmy bruzd zaoranych pól. Na użytek swojej sztuki przetwarza je w charakterystyczne, gęstą farbą i krótkimi pociągnięciami pędzla malowane rytmicznie ułożone wypukłe kleksy lub szorstkie przecinki. Z nich konstruuje wysmakowaną, reliefową prawie, fakturę swoich prac, tworzy plastyczne napięcia, układając je systematycznie na płaszczyźnie warstwami różniącymi się kierunkiem ich nałożenia i barwą. (…)”
Stanisława Zacharko

„Tam na górze bezustannie się odnawia w spojrzeniach i nabiera sensu świat.”
Rainer Maria Rilke, ..Pies"
„Pola z Rakoniewic": biegnące na ukos zielone, fioletowe, czerwone połacie. Pasma błękitu, bieli, wreszcie - stalowa szarość. Jest w tym obrazie przekora, nielinearna perspektywa mistrzów japońskich drzeworytów i geometryczny, zdyscyplinowany układ plam, który zbliża go do abstrakcji. „Roztopy nad Bugiem" - pastelowe punkty żółci, beżu, brązu, wyżej dłuższe pociągnięcia pędzlem - niebieskie, prześwietlone. Wreszcie smugi najdłuższe; szare, błękitne stalowe.
Zima, rzeka, niebo. (…)”
Lidia Panków
Absolwentka filozofii, dziennikarka,
redaktorka, o sztuce pisze
m.in. do ART. & BIZNES.