olej
na płótnie , 53,5x42,5cm w ramie 71x60cm sygn.d.p , obraz po
konserwacji.
Portret modelki z Monachium, która
wielokrotnie pozowała polskim artystom.
polski malarz, członek „szkoły monachijskiej”. W latach 1889-1892 student Akademii Sztuk Pięknych w Monachium (Akademie der Bildenden Künste München).
*27.11.1863 Staropole, Gmina Przyrów, obecnie Staropole (województwo
śląskie), na wschód od Częstochowy, †21.10.1927 Piotrków (obecnie
Piotrków Trybunalski). Syn małżeństwa prowadzącego gospodę, Stefana
Puacza und Jadwigi z domu Gębaszki lub Gęborskiej. Ukończył gimnazjum w
Lublinie. W latach 1884-1888 studiował malarstwo w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie u
Feliksa Szynalewskiego (1825-1892) i Jana Matejki (1838-1893, członek
„szkoły monachijskiej”). Dnia 21.10.1889 roku wstąpił do Klasy Malowania
z Natury (Naturklasse) malarza rodzajowego i monumentalisty Nikolausa Gysisa (1842-1901) na Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych (Königliche Akademie der Bildenden Künste)
w Monachium; studiował do 1891 roku pod kierunkiem samego Gysisa i
malarza historycznego Sandóra (Alexandra von) Wagnera (1838-1919). W
1892 roku osiadł w Warszawie, gdzie prowadził własną pracownię. W 1914
roku poślubił Czeszkę Emanuelę Jahnel, córkę kapelmistrza litewskiego
pułku dragonów. Podczas I wojny światowej małżeństwo mieszkało w willi w
Świdrze koło Otwocka, tam też artysta miał swoją pracownię. Opuszczony
przez żonę po śmierci ich czteroletniego syna, wrócił do Warszawy. W
1925 roku zlikwidował warszawską pracownię i przeniósł się do Piaseczna,
na południe od Warszawy, gdzie objął stanowisko nauczyciela rysunku w
gimnazjum. W 1926 przeprowadził się do Piotrkowa, tam również był
nauczycielem rysunku w gimnazjum. – Dorobek artystyczny Puacza jest
raczej mało znany, mimo że uchodził za pracowitego i płodnego artystę,
malującego głównie w oleju i czasem zajmującego się akwarelą i
akwafortą. Puacz tworzył obrazy rodzajowe i sporządzał szkice kostiumów
pod wpływem „szkoły monachijskiej”. Największy rozgłos przyniosły mu
jednak portrety. Między innymi dla Kurii Diecezjalnej we Włocławku, w
której pracował jego kuzyn, wykonał portrety duchownych a do tamtejszej
Bazyliki katedralnej Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny namalował
obrazy o tematyce religijnej. Malował także salonowe portrety kobiece,
które po 1900 roku oscylują stylistycznie między realizmem „szkoły
monachijskiej” a umiarkowanym impresjonizmem. Ponadto tworzył pejzaże i
martwe natury z kwiatami. Jego prace znajdują się w Muzeum Narodowym w
Warszawie.
