Jan Tarasin, SZEŚĆ WĄTKÓW, 1987

50,0 x 40,0cm - pastel, papier sygn. (słabo widoczna) oł. l.d.: Jan Tarasin 86

sygn. oł. na odwr. p.d.: Jan Tarasin | Sześć wątków 87

♣ do wylicytowanej ceny oprócz innych kosztów zostanie doliczona opłata wynikająca z prawa twórcy i jego spadkobierców do otrzymania wynagrodzenia zgodnie z Ustawą z dnia 4 lutego 1994 roku - o prawie autorskim i prawach pokrewnych (droit de suite).

Jan Tarasin (Kalisz 11 IX 1926 - Warszawa 8 VIII 2009) studiował malarstwo w ASP w Krakowie pod kierunkiem prof. Zbigniewa Pronaszki (1946-1951). Jeszcze jako student zadebiutował na I Wystawie Sztuki Nowoczesnej w Krakowie w 1948/49. W połowie lat 50. stworzył cykle litografii: „Nowa Huta i jej mieszkańcy“, 1954, „Dom“, 1955). W pierwszym przeciwstawił się oficjalnemu optymizmowi, w drugim, operując symboliką martwej natury, zawarł treści egzystencjalne i odnoszące do niedawnego dramatu wojny. Po 1956 zaczął malować obrazy niefiguratywne. Układy wyodrębnionych elementów (określanych jako „przedmioty“) umieszczane były przez artystę na płaszczyźnie (cykl „Wnętrze“, 1957) ), lub w aluzyjnej przestrzeni (cykle „Uczta“, 1957, „Brzeg“, 1962-1964, „Przedmioty policzone“, od 1968, „Antykwariat“, 1968). Zasada ta utrzymuje się w jego malarstwie w następnych latach, różnice między okresami twórczości dotyczą sposobu opracowania „przedmiotów“ i ich usytuowania w przestrzeni obrazu lub wobec tła. Od lat 70. „przedmioty“ zmieniają się w graficzne, zwykle czarne znaki na jasnych tłach (cykl „Kolekcja“, od 1971). Tła z kolei bywają iluzyjnie przestrzenne, zróżnicowane walorowo, miękkie. W latach 90. artysta wrócił do kolorystycznego, bardziej malarskiego rozwiązywania zarówno znaków, jak i teł, często ciemnych lub przenikających się z „przedmiotami“ (cykl „Wylęgarnia przedmiotów“, 1992). Tarasin od 1962 jest członkiem „Grupy Krakowskiej“. W 1963-67 uczył na Wydziale Architektury Wnętrz krakowskiej ASP. W 1967 przeniósł się do Warszawy, w 1974 podjął pracę pedagogiczną na Wydziale Malarstwa ASP w Warszawie. W 1987-90 był rektorem tej uczelni. W 1976 otrzymał Nagrodę Krytyki Artystycznej im. Cypriana Kamila Norwida, w 1984 Nagrodę im. Jana Cybisa.; Nagroda na MB Sztuki w San Marino 1965. Równolegle z malarstwem zajmuje się rysunkiem i grafiką - do lat 60. litografią, od 1974 serigrafią. W 1974-1981 wydał 8 autorskich „Zeszytów“ z serigrafiami i własnymi tekstami. W 1995 w Galerii Zachęta odbyła się wystawa artysty, której towarzyszył monograficzny katalog.