Malarz, scenograf, pedagog. Studia artystyczne odbył w latach 1928-1932 w Grupie Rysunkowej Politechniki Lwowskiej oraz w 1936 w Paryżu. W 1934 roku był założycielem Związku Zawodowego Lwowskich Artystów Plastyków. Po wojnie, w 1945 roku, został pierwszym przewodniczącym ZPAP. W tym czasie przebywał w Poznaniu, pracując w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych, gdzie w 1947 roku otrzymał stopień profesora. W 1950 roku podjął pracę w pracowni malarstwa na Wydziale Malarstwa PWSSP w Sopocie, obejmując równocześnie stanowisko profesora i prorektora. Od 1951 do 1962 roku był jej rektorem, prowadząc równocześnie pracownię malarstwa. Po 1962 roku został dziekanem Wydziału Malarstwa. W połowie lat 60 wyjechał do Poznania, by w tamtejszej PWSSP objąć stanowisko rektora. Malował pejzaże i kompozycje figuralne, zajmował się malarstwem ściennym i scenografią. Był projektantem polichromii wnętrz zabytkowych kościołów w Złotym Potoku i Poznaniu, a także elewacji kamieniczek przy Długim Targu w Gdańsku.
Brał udział w zbiorowych wystawach krajowych i zagranicznych, m.in. w Warszawie, Sopocie, Poznaniu, Gdańsku, Lwowie, Berlinie, Budapeszcie, Szwecji, na XXVI Biennale w Wenecji w 1952 roku, w Indiach, Egipcie, Syrii, Rzymie, Monaco i NRF, nie licząc kilkudziesięciu wystaw indywidualnych w kraju i za granicą.
Jego prace znajdują się w muzeach w Warszawie, Poznaniu, Gdańsku, Bydgoszczy, we Wrocławiu i w Szczecinie.
Od
1957 roku był delegatem Polski na kongresy Association Internationale
des Arts Plastiques, a od 1960 roku członkiem Komitetu Wykonawczego tej
organizacji.
