Stefan Wiechecki, publikujący pod pseudonimem Wiech, (1896-1979) - po ukończeniu Gimnazjum Wojciecha Górskiego w Warszawie wstąpił do Legionów Polskich Piłsudskiego, gdzie służył w 2 Pułku Ułanów. W krótkim okresie przed wojną z bolszewikami, jak cywil występował w teatrach. Na czas wojny z Sowietami wrócił do 2 Pułku Ułanów. W 1923r. Został na krótko rzecznikiem prasowym PCK, następnie w latach 1924-26 dyrektorował Teatrowi Popularnemu na Woli (swego ojca), który zbankrutował. Po tym epizodzie zajął się reportażem i dodatkowo pracował w sklepie ze słodyczami Fuchs i Synowie na Pradze. Cechą charakterystyczną jego publicystyki był styl gwarowy. Po wojnie publikował w różnych czasopismach, zwł. w „Expressie Wieczornym”. Autor licznych satyrycznych felietonów, humoresek, reportaży, opublikował również zbiory felietonów, opowiadań i dwie powieści („Cafe pod Minogą” i „Maniuś Kitajec i jego ferajna”).
Odręczna dedykacja piórem (o treści: Mistrzowi Gracjanowi Lepiance, który niejednej upadłej (ze stoła) markizie przywrócił poprzednią grację. Pełen uznania Wiech. 9.7.59) na dolnym marginesie fotografii o wymiarach 14,7 x 9,8 cm(verso pieczątka autorki: Mokrzycka Janina), wmontowanej w arkusz o wymiarach o wym. 22,4 x 15,3 cm, na którego verso pieczątka: Gabinet Naprawy Dzieł Sztuki i Przedm. Artystycznych Gracjan Lepianko Warszawa, Krak.-Przedm. 10.
Stan: arkusz z drobnymi zagnieceniami, zabrudzeniami, fotografia z niewielkimi zarysowaniami, i lekko uszkodzonymi marginesami (od suchego montażu).
Janina Mokrzycka (1911-2006) - artystka fotografik, członkini ZPAF, któremu prezesowała w latach 1956-58(kiedy to wyemigrowała do Kanady). Autorka trzech wystaw indywidualnych i uczestniczka licznych wystaw zbiorowych, nagrodzona licznymi wyróżnieniami. Najważniejszymi tematami w jej twórczości były akty, portrety i kwiaty.
Gracjan Lepianko (1905 - 15 V 1991) - warszawski konserwator zabytków, który pod adresem Krakowskie Przedmieście 10 przez kilkadziesiąt lat prowadził Gabinet Naprawy Dzieł Sztuki i Przedmiotów Artystycznych. Ukończył Szkoły Rysunków i Malarstwa na Wierzbowej 9, Szkołę Sztuki Stosowanej na Chmielnej i Szkołę Zdobniczą na Myśliwieckiej, uzyskując tytuł mistrza malarza zdobniczego i mistrza wyrobów galanterii artystycznej z metalu. Rozpoczął studia na Akademii Sztuk Pięknych, lecz sytuacja finansowa zmusiła go do przerwania studiów i podjęcia pracy. Działalność na własny rachunek rozpoczął w 1931 roku, kilka razy zmieniał lokalizacje(zanim, 1952r., nie trafił na Krakowskie Przedmieście). Pasjonował się sportem, trenował amatorsko boks i zapasy. W czasie II Wojny Światowej obudziła się w nim pasja do ożywiania „martwych”/ zniszczonych przedmiotów. Nie tylko naprawiał ale i kolekcjonował starocie. Po wojnie stał się bardzo popularny, były o nim filmy, wzmianki w prasie i przewodnikach. Odwiedzany przez liczne gwiazdy(wielu dziedzin), które czasem zostawiały po sobie pamiątkowe wpisy.
