Roman Owidzki (1912-2009), WARSTWY NR.1, 1968 r.

relief, technika mieszana/sklejka, 110 x 90 cm
sygnowany p.d.: R. OWIDZKI. 68
sygnowany, datowany i opisany na odwrocie: R.OWIDZKI | MARZEC | 1968 | 110 X 90 cm | napis Ostrożnie kruche | wskazówka montażowa oraz nalepka: Roman Owidzki | tytuł „Warstwy” Nr. 1| 110 x 90 cm| 1968 r. | relief |
technika mieszana

Studiował na warszawskiej ASP w latach 1935-1939. Profesor na Wydziale Malarstwa macierzystej uczelni. Pedagog i teoretyk sztuki. Na warszawskiej ASP prowadził w latach 1956-1983 Pracownię Kompozycji Brył i Płaszczyzn (od lat 70. pod nazwą Pracownia Wiedzy o Działaniach i Strukturach Wizualnych). Autor pracy z zakresu dydaktyki artystycznej „Metoda kształcenia w zakresie wiedzy o działaniach i strukturach wizualnych” (Zeszyty Naukowe ASP, Warszawa 1985). Wydał publikację „Forma w malarstwie” (CBWA, Warszawa 1973), w której przeprowadził formalną analizę sztuki dawnej i współczesnej. Artysta uczestniczył w trzech Wystawach Sztuki Nowoczesnej – w 1948 w Krakowie, w 1957 i 1959 w Warszawie. Brał udział w I Biennale Form Przestrzennych w Elblągu w 1965 oraz w Sympozjum Artystów i Naukowców w Puławach w 1966. Wystawiał m.in. w Galerii Krzywe Koło, Galerii Foksal, Galerii Stefan Szydłowski. Laureat Nagrody im. Jana Cybisa w 2007. Zajmował się malarstwem, grafiką, rysunkiem, scenografią oraz ilustracją książkową.

Prezentowany, monochromatyczny obraz reliefowy to praca charakterystyczna dla twórczości Owidzkiego – wskazuje na interesujące artystę zagadnienia formalne, jak struktura, kompozycja czy efekty fakturowe, często uzyskiwane przy użyciu pozamalarskich materiałów.

„Reliefy wykonane w blasze mosiężnej, papierze bądź płótnie. Bezpieczniej byłoby napisać, że wykonane w technice własnej, ponieważ wspomniane materiały dominują, ale równie ważne są piasek, kleje, tynki, sznurki itp. Za tym, co na pierwszy rzut oka widać, za fakturą reliefu, kryje się struktura, konstrukcja zbudowana raz z materiałów drewnianych: płyt, desek i listewek; innym razem są to sieci sznurkowe […]. Prace Romana Owidzkiego są bardzo różnorodne, ale wszystkie łączy dominacja rozgrywki ze światłem. Tła, plany, kształty, to wszystko artysta buduje z zagęszczenia kresek, którymi tworzy struktury sieci przepuszczające światło tak, jak przez gęstwinę strun harfy wydają się przelatywać dźwięki. Kreska jest praelementem i podstawowym instrumentem używanym przez artystę do przedstawiania w swoich dziełach problemów sztuki współczesnej”. Stefan Szydłowski (S. Szydłowski, Fenomen osoby i twórczości Romana Owidzkiego, [w:] Roman Owidzki, Katalog wydany z okazji przyznania Romanowi Owidzkiemu Nagrody im. Jana Cybisa za rok 2007,