Pomniki Krakowa Maksymiliana i Stanisława Cerchów

Kraków-Warszawa 1904. Z tekstem Feliksa Kopery; T. 1-3. Druk. W. L. Anczyca i Sp.;
oprawa półpłótno z epoki, 41 x 32 cm, złocona tytulatura na grzbietach.
Zawiera 480 tablic, w tym 3 podwójne i 41 barwnych. Tekst F. Kopery opisuje każdy obiekt. Tom 1 obejmuje okres romański i gotycki, t. - 2 renesans, t. - 3 barok i rokoko. Na końcu t. 3 obszerny indeks. Stan zachowania idealny.
Monumentalne dzieło Maksymiliana (ojca) i Stanisława (syna) Cerchów, którzy z precyzją uwiecznili w swoich rysunkach groby i tablice nagrobne, epitafia z krakowskich kościołów, detale architektoniczne, zabytki - często już nieistniejące.
Maksymilian CERCHA (1818-1907) - malarz, rysownik; studiował malarstwo w krakowskiej Szkoły Sztuk Pięknych, pod kierunkiem Jana N. Bizańskiego i Wojciecha Stattlera. Całe życie przebywał w Krakowie, którego zabytków był miłośnikiem. Stworzył ogromną liczbę rysunków Starego Krakowa, w tym zabytków już nieistniejących. Rysował i kompletował rysunki grobów i nagrobków, dbając o dokładność i wierność ich oddania aż po najdrobniejsze szczegóły. Rysunki te wydał jego syn w monumentalnym dziele "Pomniki Krakowa [...]".
Stanisław CERCHA (1867-1919) - malarz i rysownik, historyk sztuki i etnograf. Początkowo uczył się malarstwa pod okiem swego ojca, Maksymiliana, następnie w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych (1881-1889). W latach 1891-1896 kontynuował prace swego ojca, rysując zabytki Krakowa, a zwłaszcza dopełniając jego zbiór rysunków z kościelnych grobowców, nagrobków i epitafiów. Skompletowany w ten sposób zbiór wydał pt. "Pomniki Krakowa [...]".