Olej na płótnie, 100 x 110 cm, sygn. tył 'If I can't have | presence, I prefer | Future | 2019 | Magda Sokołowska'
"Alternatywne historie…
Magda Sokołowska jest moją kolejną historią. Rzeczywistość podtrzymywana jest przez niespójną wielość fantazji, o niezgłębionej gęstości. W fantazji doświadczamy silniejszego poczucia rzeczywistości. Kiedy jej poziom zostanie nieco przesunięty, można doświadczyć wyjątkowych efektów uwznioślenia. Sztuka z jej iluzją narusza i ingeruje w same marzenia, skryte fantazje, które stanowią nieoficjalny rdzeń naszego życia.
Kłamstwo powtarzane ileś razy staje się prawdą. Prawdą ciekawszą i prawdziwszą od tego z czego wyszliśmy, kiedyś tam. Czym jest prawda? Rzeczywistością? Bytem? Tym co historycznie się wydarza i jest zapisane? Fantazje, wizje, z którymi żyję, istnieją też naprawdę, są częścią mnie. I to codziennie. Dlaczego nikt nie spisze historii iluzji? Są przecież nieodłączną częścią każdego ludzkiego bytu.
Historie alternatywne, choćby najbardziej pokręcone, mówią zawsze dużo o rzeczywistości. W iluzji zobaczymy jej więcej niż w bezpośrednim styku. O pragnieniach którym nie grożą etyczne konsekwencje, o egzystencjalnym bólu, o niemożliwości pogodzenia dualistycznego paradoksu w którym kazano funkcjonować istocie ludzkiej – przyziemnym, materialistycznym obowiązku przetrwania wobec natury, i czymś zupełnie innym co nazwano duszą, uduchowieniem, jakąś wyższą potrzebą Wzniosłości. To ciągłe ścieranie się tych dwóch sfer prowokuje ogromne pokłady rozdarcia, smutku. „Niemożliwość”, „tęsknota”, są ciągłymi towarzyszami. Powoduje też niespodzianki, nagłe przebłyski szczęścia. Wręcz konwulsyjnego – swoją drogą idealne określenie zapodane przez Andre Bretona w „Nadii”.
Zabawa pozorami bywa perwersyjnie niebezpieczna. Zwłaszcza kiedy straci się z oczu ustalony porządek. Mam przed oczami twarze Madeleine i Judie z „Zawrotu głowy” Hitchcocka. Madeleine udawaną przez Judie, Scottiego, który kocha Madeleine w wersji Judie – nie kocha ani prawdziwej Madeleine, ani prawdziwej Judie, lecz Madeleine w osobie Judie. Dla niego prawdziwsza jest udawana Madeleine. I dalej widzę słowa Slavoja Zizka „Nie chodzi o to, by odnaleźć w fantazji znak rzeczywistości, ale na odwrót – by odnaleźć w samej „rzeczywistości” znak „iluzorycznego” mentalnego uniwersum.”
Fantazja jest jeszcze ciągle niewykorzystanym narzędziem. Narzędziem do oszukania rzeczywistości, do wykrojenia w niej wyrwy i ucieczki na chwilę, poza spiralę czasu. I powrotem w nowej wersji.
Sztuka jest cudownym polem – jest czymś więcej niż rzeczywistością, jest ideą. Jest czymś więcej niż kopią rzeczywistości, to COŚ – IDEA rzeczywistości znajduje się bardziej w kopii niż w oryginale. „„Piękno” artystyczne jest przebraniem, w którym ukazuje się otchłań Realnej Rzeczy.”
Swoje prace jako Magda Sokołowska pokazuję na Instagramie i w Galerii Studenckiej Piec w Poznaniu.
P.S. W tej historii sporą rolę odgrywa Slavoj Zizek ze swoimi refleksjami na temat psychoanalizy, filmów, sztuki, Lacana, tutaj mają swe odbicie w doświadczeniu przez kobiecy pryzmat."
