SZABLA POLSKO-WĘGIERSKA, 1 POŁ. XVII W.

dł. szabli 840 mm, dł. głowni 723 mm, szer. głowni u nasady 32 mm, masa szabli 475 g
R ę k o j e ś ć otwarta, oprawa stalowa. Jelec prosty. Przednie ramię, zagięte pod lekko rozwartym kątem, tworzy kabłąk konstrukcyjnie niepołączony z głowicą. Trzon drewniany, poprzecznie karbowany, owinięty skórą, połączony z trzpieniem głowni dwoma nitami, górą nakryty kapturkiem w kształcie oliwki zanitowanym trzpieniem głowni. G ł o w n i a stalowa, o umiarkowanej krzywiźnie. Obustronnie profilowana w dwie wąskie bruzdy przygrzbietowe.
Bruzda bliższa grzbietu kończy się na wysokości wyraźnie zaznaczonego młotka, druga wybiega do połowy obosiecznego pióra. Sztych w linii grzbietu. Na wewnętrznej stronie, na wysokości zastawy nabite znaki miernicze w postaci rozet.