Skrzynia renesansowa

o prostych bokach i forncie, zamykana płaskim wiekiem, o konstrukcji deskowej z pseudo-płycinami, fornirowana bogato intarsjowana w motywy geometryczne i floralne, wsparta na pięciu nogach w kształcie spłaszczonych kul. Tło frontu, imitujące mur z cegieł, ułożone z podpalanych na obrzeżach kostek, podzielone parami pilastrów na pięć pół, w trzech z nich (na bokach i po środku) proste kolumny, a w dwóch bocznych arkady ułożone z dużych bloków kamiennych, a w ich wnętrzach bukiety kwiatowe w wazach. Pilastry ozdobione gałązkami kwiatowymi. Pola na bokach ujęte profilowanymi listwami i wypełnione wijącymi się ornamentami z ciemniejszego forniru, na których po środku masywne uchwyty stalowe. Wieko podzielone pseudoramą na trzy pola, wszystkie ujęte bordiurą z ceglanego muru: w bocznych ornament wstęgowo-cęgowym, a w środkowym bukiet w wazie analogiczny jak na froncie. Rama wieka podobnie jak pilastry frontu ozdobiona gałązkami, jak również dekoracjami z prostokątnych i kwadratowych niewielkich pół. Na bokach wnętrza (tylnym i dwóch krótszych) zamontowane deskowe półki, dodatkowo po lewej stronie przyskrzynek blokowany drewnianą zasuwką. Zamek stalowy, przykładany, z odkrytym w części mechanizmem, dwuryglowy. Zawiasy pasowe, we wnętrzu pasy mocowane do wieka zakończone dekoracyjnymi wolutami, tworzącymi wieloliść, rytowane;
sosna, orzech, brzoza, gruszka, stal; 80,5 x 195 x 76,7 cm.
Niemcy Południowe, XVI/XVII w.

Masywna skrzynia wykonana na terenie niemieckojęzycznych regionów alpejskich. O formie i dekoracji charakterystycznej dla XVI wiecznych wyrobów renesansowych z tego regionu. Być może liczne półki obiegające boki wnętrza mogły służyć jako wsporniki do ułożenia szerokich deskowych płaszczyzn i odgrodzenia różnych elementów stroju lub bielizny stołowej, np. obrusów. Skrzynia po naprawie i konserwacji w XX w.