Po rozbiciu Prus przez Napoleona, Gdańsk na podstawie pokoju tylżyckiego został ogłoszony Wolnym Miastem. W kwietniu 1808 roku Rada miejska ustaliła kurs talara na 20 szóstaków i nakazała uruchomić mennicę miejską. Wprowadzono zakaz wywozu sreber oraz wszelkich wyrobów srebrnych. Na mennicę przeznaczono starą odlewnię miejską przy bramie Kocurki. Pierwotny projekt bicia szóstaków i groszy został ograniczony do miedzianych groszy i szelągów, które uznano za niezbędne ze względu na dotkliwy brak drobnej monety obiegowej. Z pierwotnych planów zostało tylko zrealizowane próbne bicie szóstaka jako 1/5 guldena. Moneta o tym nominale została przedstawiona władzom miejskim do akceptacji, której jednak nie uzyskała. Kierownictwo mennicy powierzono gdańskiemu złotnikowi Janowi Ludwikowi Meyerowi, którego pierwsza litera nazwiska "M" została umieszczona na monetach. Wardajnem mennicy został Jan Leonhard Schuler z Berlina. Pod ich kierunkiem, mennica uruchomiona z końcem 1808 roku, była czynna przez cały następny rok i biła zgodnie z uchwałą szelągi i grosze. W 1811 roku mennicę zajęło wojsko francuskie i zamieniło ją na warsztat artyleryjski. Po upadku Napoleona Gdańsk stracił status Wolnego Miasta, a mennicę zamknięto w 1813 roku, a samo miasto na podstawie decyzji Kongresu Wiedeńskiego ponownie weszło w skład Prus.
Moneta pochodzi z legendarnych kolekcji Brandta (zdjęcie poniżej na lewo) oraz Karolkiewicza (na prawo).
