Jak niezrównany obraz Christo della Moneta (Grosz Czynszowy), o którym jużeśmy tu mówili, stoi prawie na początku świetnego artystycznego zawodu Tyciana, jest dziełem pierwszych objawów jego talentu, tak znowu ta Marya z Chrystusem należy do obrazów, któremi zestarzały mistrz dowodzi niezłomnej w sobie twórczej siły. W obrazie tym niema idealnej wzniosłości, która kierowała Tycyanem w Groszu Czynszowym, pod względem duchowego natchnienia stanąć on nie może obok madon boskiego Urbina; pomimo tego jednakże wartość jego niepospolita. Nie użyto do niego za wzory portretów, lecz owszem, oprócz figury Madonny, cały jest portretem. Ale ta łagodna, błyszcząca ziemskiem życiem, niewinna matka, wyrazem rysów tak doskonale harmonizuje z twarzami innych figur obrazu, że i jej obraz możnaby uważać za portretowany.

Za to główka dzieciątka Jezus jest czysto idealna i zdaje się, lubo jej zbyt pospolitych błędów zarzucić nie można, cokolwiek za poważna, za mądra, zbyt wygórowanym tchnie rozumem, co trudno pogodzić z dziecinnemi rysami. Kobietę ofiarującą Madonnie kadzidło, możnaby snadno wziąć za jej siostrę; uderzające jest także podobieństwo rysów tej kobiety z głową czarno-brodego mężczyzny, który tu wyobrażać ma świętego Hieronima. Na lewo N. Panny, piękna głowa ze strzyżoną brodą, wyobraża świętego Jana Chrzciciela. Z krzyżykiem w ręku modlący się starzec na prawo wyobraża świętego Piotra.

Wyraz całego obrazu poetyczny, tchnący pokojem i zadowoleniem z życia, do czego niezmiernie przykłada się harmonijny układ całości, i umiarkowany lubo zawsze bardzo świetny jeszcze koloryt.

Zdaje się, że obraz ten zrobionym był na ex voto szczęśliwie odbytego rozwiązania: niewiadome są jednak nazwiska portretowanych osób.

keyboard_arrow_up

MARYA Z CHRYSTUSEM

Centrum pomocy open_in_new